Γυναίκα άραχλη

Φερέγγυα αφέντρα συ του γεφυριού

καλό «στοιχειό» που κατοικείς ανάμεσα στις πέτρες
Γυναίκα συ ερημοσκότεινη
ποιος να σε σώσει από την άραχλη τη μοίρα σου

Αφέντρα συ και του σπιτιού σου πριν
σε όρισε η μοίρα σου φύλακα-προστάτη.
Γυναίκα συ, πρωτομάστορα του μύθου,
του παραλοϊσμού, στοίχειωμα η ψυχή σου.
Εξιλαστήριο θύμα μια γυναίκα,
μα πάντα όχι τυχαία γυναίκα.

Σύμβολο άραγε της γυναικείας υποταγής
για το καλό των άλλων;
Για τη λύση στο αδιέξοδο, στην απομόνωση;

Σύμβολο άραγε του ορθολογισμού της ανάγκης;
Για να διαβούν οι άνθρωποι στην αντίπερα όχθη;
Κόντρα την ανισότητα των αγαθών;

Ή μέσο παγίωσης της ασύμμετρης σχέσης
άντρας- γυναίκα;
Του αντρικού και γυναικείου κόσμου;

Γυναίκα συ της σιωπηρής αποδοχής,
των συμβάσεων την άρνηση
πόσο κατέκτησες;

Τους διακριτούς ρόλους
ανέτρεψες, αλήθεια;
τον κόσμο έχτισες
σε θεμέλια γερά;

Ό, τι κι αν έγινε ή δεν έγινε
ένα μόνο είναι σίγουρο:
ανάμεσα στους δυό κόσμους,
χρόνια τώρα, εσύ ζεις:
τον κόσμο της λογικής και του ονείρου....

Μαρία Τσούπη, 22- 7- 15

[φωτογραφία: Θωμάς Μπιζιούρας]