Κινδυνεύει το γεφύρι του Κοντοδήμου

Κινδυνεύει το γεφύρι του Κοντοδήμου
...από εφημ. "Πρωινός Λόγος"

SOS για το γεφύρι του Κοντοδήμου στο Ζαγόρι
Επιστολή αναγνώστη

Ο κ. Στεφ. Χρηστογούλας στην επιστολή του για την ζημιά που έχει προκληθεί στην λιθόκτιστη πρόσβαση προς το γεφύρι Κοντοδήμου στο Ζαγόρι κάνει τις ακόλουθες χαρακτηριστικές επισημάνσεις:
«Τα γεφύρια στο Ζαγόρι μας είναι ότι πιο πολύτιμο έχει να αναδείξει το πείσμα εκείνων των ανθρώπων, να ζεύξουν τα ρέματα, να κάνουν ευκολότερη την διακίνηση των αγαθών τους, να ταξιδεύουν με ασφάλεια, να επικοινωνούν κλπ. Και για να το πετύχουν αυτό έπρεπε οι προσβάσεις στα γεφύρια να είναι το ίδιο φτιαγμένα , με πέτρα, όπως και τα γεφύρια.
Αλλά ο χρόνος είναι ανελέητος. Πέρασαν αιώνες από τότε που κατασκευάστηκαν γεφύρια και μονοπάτια αλλά αυτοί, οι παλιοί μαστόροι, ήλπιζαν ότι οι επόμενες γενιές θα μεριμνούσαν για την συντήρηση όλων αυτών των κατασκευών τους.
Τα χρόνια περνούσαν, νέοι δρόμοι ανοίγονταν, σύγχρονα γεφύρια από μπετόν υπερπηδούσαν τα εμπόδια. Κανείς δεν νοιάζονταν για τα «παλιογέφυρα». Αφέθηκαν στο έλεος του Θεού και αυτά  άρχισαν να πέφτουν από την διάβρωση και την αχρηστία. Και αν δεν έπεσαν ακόμη πολλά από αυτά, δεν είναι γιατί τα προσέχουμε, αλλά γιατί αυτοί που τα έχτισαν τότε είχαν ΜΑΣΤΟΡΙΑ.
Στο γεφύρι του Κοντοδήμου – Λαζαρίδη (συνδέει το Κουκούλι με τους Κήπους) η πρόσβαση «κολλήθηκε» πάνω στον βράχο με περίτεχνη μαστοριά και κράτησε τόσα χρόνια. Το φουσκωμένο ποτάμι όμως, μάλλον χαλάρωσε την συνδετική ύλη και τμήμα του κατέρρευσε.
Σήμερα που μιλάμε, το 2011, έχουμε εφεύρει δεκάδες πράγματα που κάνουν την ζωή μας εύκολη. Επίσης η τέχνη της συντήρησης έργων και κατασκευών έχει προοδεύσει. Κολλάμε πέτρες μεταξύ τους και αντέχουν χρόνια, αλλά προβλέπω ότι το κατακρημνισμένο τμήμα τοιχοποιΐας στο γεφύρι αυτό (Κοντοδήμου – Λαζαρίδη 1753)  δεν θα καταφέρουμε να το «σιάσουμε».
Κάθε προσπάθεια που θα κάνουμε θα βρίσκει εμπόδια με πρώτο και «καλύτερο»  την παράδοση και τους παραδόπιστους. Μην μπει τσιμέντο, δεν υπήρχε τότε. Μην μπει σίδερο, δεν έβαζαν τότε. Μην μπει ασβέστης, δεν είχαν τότε. Και όμως όλα τα προαναφερόμενα μπορούν να χρησιμοποιηθούν και κανείς να μην καταλάβει τίποτε.
Αλλά κάποιοι θα «κλωτσήσουν» και πάλι και θα ζητήσουν να γίνει μελέτη, να γίνει διαγωνισμός ανάθεσης, να ξεκινήσει, όταν, . . . ο «φθηνότερος» μειοδότης, να πέσει πρώτα η στάθμη του νερού για να πατήσουν οι σκαλωσιές και τόσα άλλα προβλήματα με το βασικότερο, να δούμε αν βρεθούν λεφτά δηλαδή… ίτς ποτέ!
Το μόνο σίγουρο είναι ότι η διάβρωση θα «ρίξει» και άλλο λίγο από τις προσβάσεις, σιγά -σιγά μέχρι να φτάσει στο γεφύρι, οπότε αναγκαστικά από την ολιγωρία μας, να πέσει και αυτό. Και τότε θα… κλαίμε την μοίρα μας.
Προτείνω, για να μειωθεί το κόστος κατασκευής της πρόσβασης όταν αυτή αποφασισθεί από τους αρμόδιους φορείς, να προσφέρουμε εθελοντική εργασία όλοι οι δημότες (κουβάλημα υλικών, πέτρες, κλπ), οπότε να μας μείνει και η ευχαρίστηση, ότι με την συμμετοχή μας θα μας μνημονεύουν, ότι κάτι κάναμε και μεις στην ζωή μας. Θεωρείστε με ως πρώτο εθελοντή»!