Παρασκευή 9 Μαρτίου 2012

1987. Κινηματογραφώντας πετρογέφυρα



1987 / «Οδοιπορικό στα Ηπειρώτικα Γεφύρια»

Κινηματογραφώντας πετρογέφυρα

 
Μια φυγή στην Ήπειρο, είναι τούτο το οδοιπορικό· ένα ταξίδι στο χώρο 
και το χρόνο της λαϊκής ευαισθησίας, με ενδιάμεσους σταθμούς στα γεφύρια 
της Κόνιτσας, του Βοϊδομάτη, του Πιτσώνη, του Μίσιου, της Πλάκας, της Άρτας. 
Εφταμελές το κινηματογραφικό μας συνεργείο, ξεκίνησε να ανιχνεύσει την 
τεχνική, κοινωνική, οικονομική, ιστορική, υπαρξιακή, μυθολογική και αισθητική 
διάσταση των τοξωτών πετρογέφυρων της Ηπείρου. Και αυτό σε καιρούς εντελώς 
ανυποψίαστους…

Η πρόταση δημιουργίας ενός ντοκιμαντέρ, με θέμα τα Ηπειρώτικα γεφύρια, ήρθε από το Υπουργείο Γεωργίας στα πλαίσια της εβδομαδιάτικης εκπομπής του “Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα”. Ήταν από τις πρώτες ταινίες -για την ακρίβεια η δεύτερη- που θα γυριζόταν με αντικείμενό της τα πετρογέφυρα, ένα θέμα που τότε είχε αρχίσει να ακούγεται.
Μετά έναν προσεκτικό προγραμματισμό -δουλειά όπως αποδείχτηκε καθόλου εύκολη- το συνεργείο, αποτελούμενο από εφτά άτομα (σκηνοθέτης, συγγραφέας-παρουσιαστής, οπερατέρ, βοηθός οπερατέρ, ηχολήπτης, ηλεκτρολόγος και οδηγός) ξεκίνησε τη Δευτέρα, 23 Φλεβάρη του 1987. Πρώτος σταθμός, όπου και διανυκτέρευση, η Άρτα, μετά ένα ταξίδι υπό καταρρακτώδη βροχή.

Την άλλη μέρα ο καιρός ελαφρά βελτιώθηκε· έπαψε τουλάχιστον να βρέχει. Χωρίς να φτάσουμε ποτέ -ευτυχώς- σε πλήρη ηλιοφάνεια, μπορούμε να πούμε πως οι καιρικές συνθήκες μάς στάθηκαν αρκετές καλές, μάλιστα στη διάρκεια και των τριών ημερών που κράτησαν τα γυρίσματα. Βοήθησαν έτσι, θα λέγαμε, αποτελεσματικά στη δημιουργία μιας ευνοϊκής για το θέμα μας ατμόσφαιρας.

 Οι λήψεις της πρώτης μέρας κάλυψαν δύο γεφύρια.  Αυτό της Άρτας και το ιδιαίτερα δύσκολο σε προσέγγιση γεφύρι της Πλάκας φεύγοντας για Τζουμέρκα. Το πρωί, στην Άρτα, προλάβαμε να ηχογραφήσουμε και το τραγούδι του “Πρωτομάστορα”, που μας τραγούδησε ο ντόπιος Βαγγέλης Πλακιάς. Δεύτερη διανυκτέρευση στα Γιάννενα.


Η επόμενη μέρα περιελάμβανε γυρίσματα στην περιοχή του Κεντρικού Ζαγοριού και κάλυψε συνολικά έξι γεφύρια. Ήταν, κατά σειρά, του Νούτσου ή Κόκκορου, το Καλογερικό ή Πλακίδα, του Κοντοδήμου ή Λαζαρίδη, του Μύλου, του Πιτσώνη και, τέλος, του Μίσιου, που για να κινηματογραφεί χρειάστηκε το συνεργείο, με πολύ κόπο, να κατέβει από τη Βίτσα μέσα στο φαράγγι του Βίκου. Κατάληξη τούτη τη φορά για διανυκτέρευση, η ακριτική Κόνιτσα. Την τρίτη και τελευταία μέρα πραγματοποιήθηκαν λήψεις, μέσα σε έντονο κρύο, στο γεφύρι της Κόνιτσας, κάτω στον Αώο, και στο γεφύρι -λίγα χιλιόμετρα μακρύτερα- του Βοϊδομάτη, στο ομώνυμο ποτάμι.

Το «Οδοιπορικό στα Ηπειρώτικα Γεφύρια», όπως τελικά ονομάσαμε αυτό το διάρκειας μισής ώρας ντοκιμαντέρ, σκηνοθέτησε ο Μηνάς Ταταλίδης, έγραψε τα κείμενα και το παρουσίασε ο Σπύρος Μαντάς, την επιμέλεια της φωτογραφίας είχε ο Λάκης Κυρλίδης με βοηθό του τον Νίκο Τσερέπα, για τον ήχο φρόντισε ο Γιώργος Κολιαδήμας, ενώ στους φωτισμούς μέσα στο μουσείο του “Σκουφά” βοήθησε ο ηλεκτρολόγος Έκτωρας Πανταζής. Το μοντάζ, τέλος, στο στούντιο έκανε ο Κώστας Ιορδανίδης, το μιξάζ ο Ματθαίος Ρούσσος και στην τρυκέζα ήταν ο Μανώλης Σακκαδάκης και ο Νίκος Αδαμόπουλος. Για μουσική επένδυση χρησιμοποιήθηκαν αποσπάσματα από το «Μυστήριο» του Γ. Χρήστου.
Προβλήθηκε το μεσημέρι της Κυριακής, 14 Ιουνίου του 1987 -το απόγευμα πανηγυρίσαμε την κατάκτηση του ευρωπαϊκού κυπέλλου στο μπάσκετ από την Εθνική Ελλάδας.



 Α΄ Μέρος



Β' Μέρος







Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου