ΜΝΗΜΗ 1: ΓΙΑ ΤΟ ΓΕΦΥΡΙ ΤΗΣ ΧΟΣΤΕΒΑΣ
Τ
|
ο γεφύρι της Χοστέβας κατέρρευσε την 3η Φεβρουαρίου 2018, ύστερα από καταρρακτώδεις
βροχές. Τα προβλήματά του -υποσκαφή των βάθρων- είχαν από καιρό γίνει
αντιληπτά, αλλά, δυστυχώς, επήλθε το μοιραίο. Ήταν ένα από τα ομορφότερα
πετρογέφυρα της Ζαγοριάς...
Το είχα επισκεφτεί -φωτογραφίσει,
αποτυπώσει και μελετήσει- στις 2 Ιουνίου του 2001.
Σπύρος
Μαντάς
8
Φλεβάρη 2018.
ΤΟ ΓΕΦΥΡΙ ΤΗΣ ΧΟΣΤΕΒΑΣ
Βρισκόταν στην
περιοχή της Ζαγοριάς, κάτω απ’ το χωριό Χοστέβα, στον δρόμο για τη Λίαρη. Οι
κάτοικοι το ονομάτιζαν γεφύρι Λουμράτ,
δηλαδή στη ρεματιά. Επικοινωνούσε τα πέρα με τα δώθε χωριά της Ζαγοριάς, αλλά
κυρίως εξυπηρέτησε έναν δύσκολο δρόμο που από το Αργυρόκαστρο οδηγούσε στην
Πρεμετή ανεβαίνοντας διαδοχικά στα βουνά Τσαγιούπι και Ντεμπέλι.
Ήταν μονότοξο αλλά, προς την αριστερή όχθη, διέθετε -η έκπληξη- ένα
παράθυρο σε σχήμα τεταρτοκυκλικό! Επρόκειτο για κατασκευαστική ιδιορρυθμία που
συναντάται αρκετά συχνά στο βορειοηπειρωτικό χώρο. Η βάση του μετριόταν 2.00 μ. , με ύψος 2.30. Όσο
για το κανονικό τόξο, εντελώς ημικυκλικό αυτό, με διπλή σειρά θολιτών άνοιγε 14.70 μ. και σηκωνόταν
μέχρι 8.20. Υπήρχαν και τέσσερις, ανά όψη, άρπιζες. Όσο για τον διάδρομο διάβασης, να πούμε πως
τούτος με όχι και τόσο επιμελημένο καλντερίμι -ακανόνιστες πέτρες, όχι πάντα
εμφανείς ούγιες- ακολουθούσε στη κίνηση το εξωράχιο του τόξου, φτάνοντας σε
ύψος -απ’ τη στάθμη του νερού- μέχρι και τα 9.70 μ. ! Είχε μήκος 28.60 μ. και ωφέλιμο
πλάτος 2.30, ενώ αρκάδες είχαν τοποθετηθεί μόνο σε τμήμα του, σε κείνο που
καμπύλωνε πάνω από το τόξο.
Λέγεται πως και
τούτο το γεφύρι είχε φτιαχτεί με εντολή του Αλή πασά -μέχρι πρόσφατα το
αποκαλούσαν με το όνομά του, του… Αλή.
Ήταν δώρο ευγνωμοσύνης του προς τη Χοστέβα, οι κάτοικοι της οποίας τον είχαν
σώσει όταν, νεαρό ληστή, τον καταδίωκε ο Κουρτ πασάς του Μπερατιού. Έχει γράψει
σχετικά ο Σπύρος Αραβαντινός το 1895: «περιήλθεν
εις την ανάγκην περί τας αρχάς του 1766 να καταφύγη ως εις άσυλον εις την
Χοστέβαν, κώμην της περιοχής Ζαγοριάς, οικουμένην υπό Χριστιανών Αλβανών
μαχίμων, οίτινες γενναιοφρόνως δεχθέντες τον ικέτην, ηρνήθησαν μετ’ επιμονής να
παραδώσωσιν αυτόν εις χείρας των διωκτών του… Ο Αλής παρά την μοχθηράν αυτού
φύσιν, …εδείχθη ευγνώμων προς τους Χοστεβίτας, συντρέξας αυτούς βραδύτερον…».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου